Η βαρύτητα της αρμονίας

Γιοχάνεσμπουργκ, ξημερώματα 11^ης Ιουλίου 2010. Στο ξενοδοχείο όλοι κομούνται, εκτός από έναν μικρόσωμο Ισπανό που αφήνει ήσυχα το δωμάτιό του και πηγαίνει για τρέξιμο. Θέλει να βεβαιωθεί ότι είναι καλά. Ότι δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με το πόδι του και εάν χρειαστεί, θα μπορέσει να σουτάρει. Όχι όπως στον τελικό του 2009, όπου φυσικά αγωνίστηκε, αλλά είχε την οδηγία – εντολή να μην επιχειρήσει κανένα δυνατό σουτ. Πάνω από όλα, όμως, θέλει να βεβαιωθεί ότι δεν έχει κανένα βάρος στην ψυχή του. Αυτό το βάρος που τον ταλαιπώρησε όλη την προηγούμενη χρονιά, αυτό το σκοτεινό σημείο που εμφανίστηκε λίγους μόλις μήνες μετά από την κατάκτηση του δεύτερου Τσάμπιονς Λιγκ και ήταν σαν του τα πήρε όλα. Ο μικρόσωμος Ισπανός είναι φυσικά ο Αντρές Ινιέστα που ετοιμάζεται για τον μεγάλο τελικό του Μουντιάλ του 2010 κόντρα στην Ολλανδία. Πριν πέσει για ύπνο, όμως, πρέπει να τελειώσει και μία ακόμα δουλειά. Να είναι απολύτως έτοιμος. Επιστρέφει και ετοιμάζει το μπλουζάκι που θα φοράει κάτω από τη φανέλα με το Νο 6.

Βαρκελώνη, βράδυ 11^ης Ιουλίου. Η Τζέσικα Αλβάρεθ υποκινημένη από μία άγνωστη δύναμη θα κάτσει μπροστά στην τηλεόραση και θα την ανοίξει για να δει τον τελικό του Μουντιάλ. Όπως όλοι οι Ισπανοί. «Αισθανόμουν ότι θα ερχόταν κάτι όμορφο», θα αποκαλύψει χρόνια αργότερα. Η Τζέσικα είχε να δει τηλεόραση και να ασχοληθεί με οτιδήποτε είχε να κάνει με το ποδόσφαιρο από τον περασμένο Αύγουστο. Όταν είχε χάσει για πάντα τον σύντροφό της, τον Ντάνι Χάρκε. Ο αρχηγός της Εσπανιόλ είχε χάσει ξαφνικά τη ζωή του στην προετοιμασία της ομάδας. Ο θάνατός του σκόρπισε τη θλίψη σε όλο το ισπανικό ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως στον Αντρές Ινιέστα. Στον παιδικό του φίλο από τα χρόνια της «Λα Μασία».

Γιοχάνεμσπουργκ, βράδυ 11^ης Ιουλίου. Ο τελικός μεταξύ της Ολλανδίας και της Ισπανίας πάει στην παράταση και παίζεται πραγματικά σε τεντωμένο σχοινί. Η Τζέσικα, όμως, ήξερε λίγα δευτερόλεπτα πριν, αυτό που θα βλέπαμε όλοι μας. Δεν ήξερε όμως τι θα ακολουθούσε. «Δεν ξέρω να σου πως και γιατί», γράφει τέσσερα χρόνια μετά η Τζέσικα στον Ινιέστα και συνεχίζει: «είναι αυτά τα ανεξήγητα πράγματα, αλλά δευτερόλεπτα πριν από το γκολ, διαισθάνθηκα αυτό που θα συνέβαινε. Έκλεισα τα μάτια μου με τα χέρια και άρχισα να κλαίω. Πριν από το γκολ… και μετά η αφιέρωσή σου».

Η Τζέσικα Αλβάρεθ, σύντροφος του Ντάνι Χάρκε με την κόρη τους στην αγκαλιά τους έστειλε μία πολύ συγκινητική, ποιητική και συναισθηματική ανοιχτή επιστολή στον Αντρές

Η Τζέσικα έβλεπε μέσα στα δάκρυά της τον Ντάνι. Τον δικό της Ντάνι και τον Ντάνι του Αντρές («ήσουν πάντα ξεχωριστός για αυτόν», του γράφει στην επιστολή) που όχι μόνο δεν τον ξέχασε, αλλά τον είχε μαζί του στο πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας του. Η απώλεια του Ντάνι τον είχε πληγώσει πολύ, όλη τη χρονιά ένιωθε άδειος, χτυπημένος «από κάτι που με απειλούσε και δεν ήξερα τι είναι. Δεν έβρισκα νόημα πουθενά και ζήτησα βοήθεια από ειδικούς». Η απώλεια του φίλου ήταν αξεπέραστη και παρότι τον πονούσε, παρότι τον οδήγησε σε άσχημες σκέψεις, τον ήθελε εκεί. Κολλημένο στο δέρμα του, σαν μία πληγή που δεν θέλεις να κλείσει. Σαν μία πληγή που θέλεις να σου θυμίζει τα σημαντικά πράγματα της ζωής. Ο τελικός φτάνει στο τέλος του και όλα δείχνουν ότι θα κριθεί στα πέναλτι. Στο 116΄όμως, ο Φάμπρεγας, επίσης φίλος του Ντάνι Χαρκε από τα χρόνια της Λα Μασία βρίσκει τον Ινιέστα, ο μικρόσωμος Ισπανός είναι έτοιμος από το προηγούμενο βράδυ.

Με το μήλο της βαρύτητας

Σε απόλυτη αρμονία όπως πάντα, παίρνει την μπάλα μπροστά του με ένα κοντρόλ, η μπάλα αναπηδάει μία φορά στο χόρτο και ο Αντρές περιμένει: «περιμένω τον Νεύτωνα να κάνει τη δουλειά του. Περιμένω τη βαρύτητα να φέρει την μπάλα εκεί που θέλω. Ξέρω ότι αν βιαστώ, όχι… Θα περιμένω τη βαρύτητα, δεν πρέπει να αργήσω». Η βαρύτητα και ο Νεύτωνας δεν τον ξεγελούν. Η μπάλα έρχεται στο επιθυμητό σημείο. Η Τζέσικα ξέρει τι θα συμβεί, αλλά όχι τι θα ακολουθήσει.

«Αν βιαζόμουν, θα το έχανα, αν καθυστερούσα, το ίδιο. ΄Επρεπε να περιμένω». Η Τζέσικα Αλβάρεθ το ήξερε…

Ο Ινιέστα προλαβαίνει το τάκλιν του Φαν Ντερ Φαρτ, νικάει τον Στεκέλενμπουργκ και κάνει το 1-0 για την Ισπανία! Στην έκσταση του γκολ, βγάζει την μπλούζα της εθνικής Ισπανίας και τρέχει με αυτό που έχει ετοιμάσει. «Ντάνι, πάντα μαζί μας». Οι κάμερες και τα φλας πέφτουν πάνω του και πάνω στον φίλο του. Λίγα λεπτά αργότερα, η Ισπανία θα είναι η Πρωταθλήτρια Κόσμου και  ο Ινιέστα θα ζει την απόλυτη δόξα.

Μετά από το Euro, τα Τσάμπιονς Λιγκ και τους εγχώριους τίτλους, πανηγυρίζει και το Μουντιάλ με το δικό του γκολ. Σε αυτή την κορυφαία στιγμή της καριέρας του, στη στιγμή που πάγωσε στο χρόνο και έμεινε στην αιωνιότητα, ο Αντρές δεν είχε ξεχάσει τον φίλο του.

Στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του, ο Δον Αντρές δεν ξέχασε τον φίλο του

«Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε ευχαριστώ για τη μεγάλη σου καρδιά, γιατί πάντα είσαι δίπλα μας την ταπεινότητά σου, τη διαθεσιμότητά σου και να είσαι πάντα το καλύτερο παράδειγμα του κόσμου, ένας καθρέφτης που όλοι θα έπρεπε να κοιτάξουν», γράφει ακόμα στην ανοιχτή επιστολή που έστειλε το 2014 στον Ινιέστα η Τζέσικα μαζί με την κόρη της που γεννήθηκε λίγους μήνες μετά από τον θάνατο του πατέρα της. Όλα αυτά που αναφέρει η Τζέσικα στην ανοιχτή επιστολή της, είναι μάλλον ο σπουδαιότερος τίτλους που κατέκτησε όλα αυτά τα χρόνια που μεγαλουργεί στα γήπεδα του κόσμου ο Αντρές Ινιέστα. Ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής που δεν απασχόλησε ποτέ τον κόσμο με οτιδήποτε άλλο εκτός από το παιχνίδι. Γιατί το ποδόσφαιρο για τον Ινιέστα έμεινε έως τώρα το αγαπημένο του παιχνίδι, το οποίο μετέτρεψε λίγο περισσότερο σε τέχνη και σε μία απλοϊκή επιστήμη απόλυτης αρμονίας…

Εκτός από τη βαρύτητα, ο Ινιέστα θα μπορούσε να αναφερθεί στον Νεύτωνα και με τους τρεις νόμους της κίνησης. Οι τρεις νόμοι του ποδοσφαίρου, με τους οποίους η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα άλλαξε το ποδόσφαιρο, το εξέλιξε και το πήγε ένα βήμα μπροστά, θα μπορούσε να συμπυκνώνεται στο εξής: «υποδέξου την μπάλα, δώσε την μπάλα, κάνε χώρο να υποδεχθείς την μπάλα». Αυτό το ποδόσφαιρο, τελοιοποίησαν από κοινού ο Αντρές Ινιέστα με τον Τσάβι. Μαζί με τον Μέσι έγιναν οι τρεις σπουδαιότεροι πρεσβευτές του ποδοσφαίρου της Μπαρτσελόνα. Τα περισσότερα φώτα έπεφταν πάνω στον Μέσι, ο οποίος ήταν αλήθεια ότι έλαμπε περισσότερο τόσο λόγω μίας δόσης περισσότερου ταλέντου, όσο και λόγω των γκολ που πετύχαινε όλα αυτά τα χρόνια. Οι δύο μέσοι της Μπαρτσελόνα ήταν οι δύο ακτίνες φωτός της ίδιας πηγής που φώτιζαν ακόμα τον Αργεντινό σούπερ σταρ.

Η Αγία Τριάδα του ποδοσφαίρου της Μπαρτσελόνα, του ποδοσφαίρου που ονειρευόταν ο Γιόχαν Κρόιφ και τελειοποίησε ο Γκουαρδιόλα

Η κίνηση του Αντρές Ινιέστα δεν έμοιαζε με καμία άλλη στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ίσως μόνο με του λίγο παλιότερου Ζινεντίν Ζιντάν και του λίγο λιγότερου παλιότερου Αντρέα Πίρλο. «Ο Αντρές δεν τρέχει», είχε πει πολλά χρόνια πριν ο Τίτο Βιλανόβα στον Γκουαρδιόλα και εξηγούσε: «ο Αντρές γλιστράει στο γήπεδο σαν σκιέρ, σαν να κάνει πατινάζ  στο χόρτο…». Με το χάρισμα της κατανόησης του παιχνιδιού όσο λίγοι, ο Ινιέστα ήταν να σαν να τεξιδεύει για κλάσματα του δευτερολέπτου στο μέλλον και να βλέπει τι θα γίνει στη συνέχεια της φάσης. Διότι  σχεδόν πάντα έπαιρνε τις σωστές αποφάσεις. Πότε έπρεπε να αναπτύξει ταχύτητα, πότε έπρεπε να κόψει τον ρυθμό και να περιμένει, πότε να δώσει πάσα δίπλα του, πότε να ψάξει την ασίστ στον Μέσι και πότε ντριμπλάρει. Αυτό όμως, δεν ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, ήταν ότι ότι όποια απόφαση και εάν έπαιρνε, την εκτελούσε σωστά! Και την εκτελούσε με τέτοια αρμονία που θα ζήλευαν ακόμα και οι νόμοι της κίνησης και της φύσης. Όπως η βαρύτητα που τον βοήθησε στο μεγαλύτερο γκολ της καριέρας του.

-Αντρέα μου
-Αντρές μου

Με την απίστευτη ηρεμία που είχε πάντα στο παιχνίδι του, έκανε πάντα αυτό που έπρεπε. Ακόμα και όταν οι μετρ της τακτικής Ιταλοί (και όποιοι άλλοι) δημιουργούσαν έναν κύκλο παικτών για να τον κλείσουν μέσα, ο Ινιέστα έβρισκε τον τρόπο να διασπάσει τον κύκλο και να βγει (με ή χωρίς την μπάλα) από αυτόν. Και σχεδόν πάντα, να βγει… ατσαλάκωτος από τις μάχες και τις δύσκολες στιγμές όπως ο Τζέιμς Μποντ. Ο διάσημος κινηματογραφικός Άγγλος πράκτορας είχε στη διάθεσή του όλα τα υπερσύγχρονα όπλα των μυστικών υπηρεσιών. Ο Ινιέστα από την άλλη, είχε όλα τα παραδοσιακά όπλα του ποδοσφαίρου. Έλεγχο της μπάλας, διορατικότητα, αντίληψη, ακρίβεια και αρμονία. Όλα όσα έχουν πει τις τελευταίες μέρες οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου για τον Αντρεσίτο είναι οι καλύτερες αποδείξεις του απαράμιλλου ταλέντου του σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο άλλαζε και οι αστέρες έπρεπε να είναι υπεραθλητές. Στα γυμναστήρια, όμως, δεν μαθαίνεται η δημιουργία στο ποδόσφαιρο. Δεν μαθαίνεται αυτή η ικανότητα διάλυσης της ισορροπίας της αντίπαλης άμυνας, ούτε η δημιουργία χώρου, ούτε ο έλεγχος του χρόνου.

Ένας εναντίον όλων τις στιγμές που διέλυσε τις ισορροπίες των αντιπάλων

Ο Ινιέστα ίσως ήταν ο τελευταίος αυτών των παικτών… Κάποιοι που έχουν λίγα από τα δικά του στοιχεία (όπως ο Ντε Μπρούιν ή ο Πογκμπά), τα συνδύασαν για τη δημιουργία ενός ποδοσφαιρικού… υβριδίου, από το οποίο όμως χάνεται η φινέτσα, η κομψότητα της κίνησης, η αρμονία. Αυτή την αρμονία που είχε σε κάθε του κίνηση μέσα στο γήπεδο, αποφεύγοντας ακόμα και τη σκέψη για κάτι περιττό, ο Ινιέστα κατάφερε να την περάσει και στην εξωγηπεδική του ζωή, δίνοντας στην τεράστια καριέρα του ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητ

Το ποδόσφαιρο θα χάσει αρκετή από την ποίησή του